De laatste tijd zie ik steeds vaker advertentieteksten langskomen waarbij geclaimed wordt dat het product of dienst helpt bij een goede houding. Dat gaat van onduidelijke therapieën, via operaties naar corrigerende kleding. Maar wat is dan een ‘goede houding’. Daar kun je uiteraard over van mening verschillen. Graag neem ik hier de gelegenheid om dit thema vanuit de visie van de structurele integratie te belichten. Structurele Integratie is een totaalbenadering van de werking van je lichaam in het veld van de zwaartekracht. Het is niet alleen een manier om van je pijn af te komen. Het wil een blijvende verbetering aanbrengen in de manier waarop je lichaam zich gedraagt voor de rest van je leven. Dat klinkt wellicht pretentieus maar meestal kan dat. Dat betekent dat er niet alleen gekeken wordt naar waar het pijn doet maar naar de bouw, structuur, spanningspatroon en mogelijkheden van je hele lichaam. Niet iedereen gaat de honderd meter binnen de 10 seconden lopen. De mogelijkheden van je lichaam bepalen voor een groot deel welke verbetering uiteindelijk haalbaar is. Een definitie van een ‘goede houding’ vanuit het gezichtspunt van de structurele integratie is dan: Die houding waarbij de verschillende delen van je lichaam zodanig zijn gepositioneerd ten opzichte van elkaar dat er een fysieke balans ontstaat die in lijn is met de zwaartekracht (loodrecht naar de grond).

Houding is niet statisch.

Een goede houding is dus nooit een statisch iets. Het gaat er juist om dat een lichaam in beweging en bij verschillende belasting in staat is om de juiste en optimale balans te vinden en het effect van de zwaartekracht in zijn voordeel te gebruiken. Dus alleen recht kunnen staan is nog geen goede houding. Als je kijkt naar het plaatje hiernaast zie je dat het linkse poppetje een wat slungelig voorkomen heeft. De getekende stippellijn door het midden van de figuur laat zien dat de verschillende onderdelen van dit figuur elkaar niet ondersteunen.
Er is kracht nodig om overeind te blijven. Dit noemen we een compensatiepatroon. Die compensatie kost kracht die in de meeste gevallen uiteindelijk pijn gaat veroorzaken. De weergave van deze linker figuur is slechts één van de vele mogelijkheden hoe slechte steun eruit kan zien. In de rechter figuur is de stippellijn in het midden loodrecht. Alle onderdelen van het lichaam ondersteunen elkaar en de zwaartekracht, die altijd diezelfde loodlijn volgt, drukt de verschillende onderdelen juist stevig op elkaar en vervolgens op de grond. Daar is verder weinig kracht voor nodig. Deze denkbeeldige lijn waarlangs de steun in je lichaam idealiter is georganiseerd noemen we in de structurele integratie niet geheel toevallig ‘de lijn’. In het geval van het linker figuur is een gevecht met de zwaartekracht nodig om overeind te blijven. Rechts helpt de zwaartekracht juist om makkelijk en zonder veel gedoe overeind te blijven. Waar het bij een goede houding uiteindelijk om gaat is dat je lichaam in iedere gegeven situatie optimaal gebruik weet te maken van de zwaartekracht. Je brein stuurt je lijf zodanig aan dat er nooit meer kracht gebruikt wordt dan nodig is om de optimaal mogelijke steun intact te laten. Een goede houding gaat daarom nooit alleen over een nek, schouder, arm, rug, bekken of been. Het gaat in de visie van structurele integratie altijd over de functioneel optimale samenwerking tussen alle delen van je hele lichaam in het veld van de zwaartekracht. Zie daarover ook mijn vorige blog: zwaartekracht