Kolibri

Tijdens één van die prachtige zwoele zomeravonden in de afgelopen maanden zat het hele gezin buiten, genietend van elkaars gezelschap en een barbeque. De tuin is niet zo heel erg groot en vrij overzichtelijk. Er is veel groen in de vorm van ligusters, een flinke rode druif, passiebloem, kamperfoelie en wat bloembakken zo her en der. Plotseling vallen de gesprekken stil en een aantal blikken zijn gericht op één van de bloembakken die in dit geval aan de schuur hangt. Er vliegt daar iets wat helemaal niet kan. Of eigenlijk hangt het stil in de lucht en gaat snel van bloem naar bloem. Het beeld wordt ogenblikkelijk herkend en direct is er ook het besef dat wat er gezien wordt helemaal niet kan. Er ontstaat kortsluiting in enkele hersens. Er vliegt daar een kolibri! Maar dat zijn tropische vogels en die komen hier helemaal niet voor… Het beestje lijkt totaal geen belangstelling te hebben voor de verbijsterde toeschouwers. Ook niet als enkelen dichterbij komen om eens goed te kijken of de ogen niet bedriegen. Het blijft snel van de ene naar de andere bloem vliegen, hangt ervoor, steekt zijn dunne lange snavel in de bloem, blijft nog even hangen en verplaatst zich dan vliegensvlug naar de volgende bloem. Minutenlang. De emoties vliegen heen en weer. “Dit is uniek voor Nederland, we moeten de krant bellen!”.

Massagetherapie Wilko Jongman Kolibri nieuwsgierigheid open staan voor veranderingOpwinding all over the place. Zou die ergens ontsnapt zijn. Maar wacht, hij heeft geen snavel maar rolt bij iedere bloem een soort dunne snavel uit. Ok, laptop erbij en zoeken maar. Blijkt het geen vogel te zijn maar een vlinder. Inderdaad, een kolibrivlinder. Nooit geweten dat die bestaat. Laat staan er ooit één gezien. Weer een voor-het-eerst-in-je-leven-momentje. Mooi. Maar ook verwarrend. Vooral het moment dat je je realiseert dat wat je ziet niet kan en toch zie je het.

In de praktijk zie ik datzelfde mechanisme in een andere vorm regelmatig voorbij komen. Je hebt de indruk dat je alles doet om hetgeen je dwars zit zo goed mogelijk het hoofd te bieden. Binnen dat wat je kent doe je het maximale. En dan wordt je ineens geconfronteerd met iets wat je niet kent. Dat kan een beweging zijn, een aanraking, pijn die je niet kende of juist het verdwijnen van pijn. Of er worden ineens emoties voelbaar. Het is in ieder geval iets wat je tot dat moment niet kende terwijl je toch echt meende dat je wel wist hoe het zat.
Zo’n ervaring kan reacties oproepen als blijdschap, nieuwsgierigheid, verwondering, schrik, verwarring, bewustwording en vele andere emoties. In de basis gaat het erover of je ontvankelijk bent voor nieuwe ervaringen of liever blijft bij dat wat je kent. Er is geen goed of fout. Er is alleen maar wat je waarneemt op het moment dat zo’n nieuwe ervaring tot je komt. Hoe ga jij daar mee om?